Kara Hayal Rıhtım’ı Üzgünce Sunar:

Kuşlar Nerede Ölürse


Başlarken

Elric, yaratıcısı Michael Moorcock'un adlandırdığı üzere "supernatural romance"[doğaüstü roman] ya da "fantasy noir"[kara fantazi] türünün en çarpıcı karakteri. Narin, kılıcına bağımlı ve dipsiz bir melankoliye sahip olan Elric'le ilgili bir hikaye yazmak istemem, en sevdiğim karakter olmasından kaynaklanıyor. Dolayısıyla, bu en son dönem hikayemde elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım. Beğenilmesi dileğiyle...

Şubat 2007

***

Doğa dengeyi gözler. Denge, Yasa ve Kaosu. Sonsuzluğun döngüsü budur. Ama doğa üzerinde değişiklikler yapılabilecek bir erktir ve bu değişikliklere aldırmayabilir. Öyleyse sonsuzluğun döngüsü bile bozulabilir.

Kader Denizlerinde şimdiye kadar görülmemiş bir varlık yol alıyor.
Efsanelerde yitmiş bir ırk ise, umudu, onu çoktan kaybetmiş birinde arıyor.

Kaderi dahi değiştirebilecek ütopik bir güç var olsaydı hangi ulu amaca hizmet ederdi?
Bir ütopyaya?

"Doğa, hiçbir zaman böylesine sertçe kandırılmamıştı! Güce sahip olanlar asla böyle bir şey düşünmemişti; güçsüzler ise hayal dahi etmemişti ki sadece gücü olmayanlar elde edemeyecekleri şeyleri düşlerler.”


bölüm 5: http://kasvetkale.blogspot.com/2007/02/blm-5.html
bölüm 6: http://kasvetkale.blogspot.com/2007/02/blm-6.html
bölüm 7: http://kasvetkale.blogspot.com/2007/02/blm-7.html
bölüm 8: http://kasvetkale.blogspot.com/2007/02/blm-8_01.html

Hiç yorum yok:

Kuşlar Nerede Ölürse

Rıhtım rüzgarında iki yeni şiir eşliğinde yeni bir hikaye savruluyor.

Kuşlar Nerede Ölürse, ve rıhtım sessizliğe bürünüyor.

Ekim 2007

Rıhtımda Yabancı

...Yabancının ayak sesleri bu uzak, unutulmuş rıhtımın taşlarında yankılanıyor. Yabancı yalnız. Soğuk havayı soluyor, tütün dumanı gibi çekiyor ciğerlerine derin derin. Rıhtım ışıkları sırayla dizilmişler, donukça yanıyorlar, seyretmek keder veriyor. Deniz bezgince ıssız iskelenin ayaklarını okşuyor. Katran renkli ahşap gıcırdıyor. Yabancı iskelenin ucunda, kıpırtısız. Rüzgar uğulduyor.

Berrak ve serin gecelerde ve puslu öğlenlerde ben de durdum orada. Denizden esen rüzgarı içime çektim, kahverengi bir sobanın ısıttığı rıhtım kahvesinden gelen kahve kokusu eşlik etti rüzgara. Deniz ötelere uzanıyordu. Cezbedici, kederli, durgun deniz... Başka nerede, nereye bakarken hayal kurabilirdim ki?

Şimdi yabancı duruyor iskelenin ucunda. Kara Hayal Rıhtımı'nda, denizin bir zamanlar bana fısıldamış olduğu hikayelerle beraber, ve tamamen tek başına...

***


Kara Hayal Rıhtımı'nın, bu kişisel hikaye ve şiir sitesinin beğenilmesi dileğiyle...


A. Erman Kulunyar

Şubat 2007

Sitede bulunan tüm yazıların ve resimlerin hakları sahiplerine aittir, çalan çırpan hunharca lanetlenecektir. Yazıları en iyi niyetlerimle sunsam da elimden gelenin en iyisi kesinlikle bu değildir. Hikayeleri istediğiniz şekilde bilgisayarınıza indirebilir, word’de daha okunaklı bir hale sokabilirsiniz.